potakiwacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔtaˈcivaʧ̑], AS: [potaḱivač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. lekcew. o kimś, kto nie wychyla się z własnym zdaniem i wszystkim potakuje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik potakiwacz potakiwacze dopełniacz potakiwacza potakiwaczy/potakiwaczów[1] celownik potakiwaczowi potakiwaczom biernik potakiwacza potakiwaczy/potakiwaczów narzędnik potakiwaczem potakiwaczami miejscownik potakiwaczu potakiwaczach wołacz potakiwaczu potakiwacze - przykłady:
- (1.1) Nie bądź takim potakiwaczem, postaw się czasem.
- (1.1) Nawet jeśli pomysł szefa jest głupi, to grono potakiwaczy uzna go za rewelacyjny.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) potakiewicz, konformista, oportunista
- antonimy:
- (1.1) nonkonformista
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. potakiwać, przytaknąć
- przysł. tak
- partyk. tak
- rzecz. przytakiwacz mos, przytakiwaczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „potakiwacz” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.