podwileński (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɔdvʲiˈlɛ̃j̃sʲci], AS: [podvʹilĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) znajdujący się pod Wilnem

przymiotnik jakościowy

(2.1) typowy dla terenów pod Wilnem
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Ten nowy świat cuchnął spalenizną jak miasteczka podwileńskie, straszył biedą jak wsie białoruskie, zachwycał odludziem jak stare puszcze na północ od Niemna[1].
(1.1) Wiele wskazuje na to, że tarnowski powiat zorganizuje akcje pomocy dzieciom polskim ze szkół podwileńskich[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) podwileńska kraina / ziemia • podwileńskie Ponary • podwileńskie lasy / pola
(2.1) podwileńska mowa • podwileńskie zaciąganie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wilno n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pod- + wileński
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Konwicki, Nowy świat i okolice, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. (mir), Gazeta Krakowska, 22/07/2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.