pożądliwość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co pożądliwe; cecha tych, którzy są pożądliwi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pożądliwość pożądliwości dopełniacz pożądliwości pożądliwości celownik pożądliwości pożądliwościom biernik pożądliwość pożądliwości narzędnik pożądliwością pożądliwościami miejscownik pożądliwości pożądliwościach wołacz pożądliwości pożądliwości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) pożądliwość + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) chuć, rozwiązłość; przest. chutliwość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) namiętność, pragnienie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pożądanie n
- czas. pożądać
- przym. pożądliwy
- przysł. pożądliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. pożądliwy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lust, lustfulness
- baskijski: (1.1) haragikeria
- białoruski: (1.1) пажадлівасць ż
- bułgarski: (1.1) похотливост ż
- kaszubski: (1.1) pòżądlëwòsc ż, pòkùsnota ż
- ukraiński: (1.1) пожадливість ż
- źródła:
- ↑
Hasło „pożądliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „pożądliwość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.