plac budowy (język polski)
plac budowy (1.1)
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miejsce, w którym prowadzone są prace budowlane: konstrukcyjne lub rozbiórkowe; zob. też plac budowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek rządu,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plac budowy place budowy dopełniacz placu budowy placów budowy celownik placowi budowy placom budowy biernik plac budowy place budowy narzędnik placem budowy placami budowy miejscownik placu budowy placach budowy wołacz placu budowy place budowy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) budowa, teren budowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) construction site
- białoruski: (1.1) будаўнічая пляцоўка ż
- czeski: (1.1) staveniště n
- duński: (1.1) byggeplads w
- esperanto: (1.1) konstruejo
- fiński: (1.1) rakennustyömaa
- niemiecki: (1.1) Bau n, Baustelle ż
- rosyjski: (1.1) строительная площадка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.