pięciolatka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʲjɛ̇̃ɲʨ̑ɔˈlatka], AS: [pʹi ̯ė̃ńćolatka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziewczynka mająca pięć lat

(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca pięć lat

(1.3) pięcioletni okres objęty planem gospodarczym; zob. też pięciolatka w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od pięciolatek

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pięciolatka	pięciolatki
dopełniacz	pięciolatki	pięciolatek
celownik	pięciolatce	pięciolatkom
biernik	pięciolatkę	pięciolatki
narzędnik	pięciolatką	pięciolatkami
miejscownik	pięciolatce	pięciolatkach
wołacz	pięciolatko	pięciolatki

przykłady:

(1.3) Rozwój gospodarczy ZSRR planowany był w kolejnych pięciolatkach.

składnia:

kolokacje:

(1.3) nadchodząca pięciolatka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pięciolecie n

forma męska pięciolatek m

przym. pięcioletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.3) kalka z ros. пятилетка^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: pięciolatek

• białoruski: (1.1) пяцігодка ż; (1.2) пяцігодка ż; (1.3) пяцігодка ż
• esperanto: (1.1) kvinjarulino
• niemiecki: (1.1) Fünfjährige ż
• rosyjski: (1.1) пятилетка ż; (1.2) пятилетка ż; (1.3) пятилетка ż
• słowacki: (1.3) päťročnica ż
• ukraiński: (1.3) п'ятирічка ż

źródła: