parytet (język polski)
- wymowa:
- IPA: [paˈrɨtɛt], AS: [parytet]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zasada równości proporcji dwóch lub więcej wielkości, określana prawnie a priori; zob. też parytet w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik parytet dopełniacz parytetu celownik parytetowi biernik parytet narzędnik parytetem miejscownik parytecie wołacz parytecie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. parytetowy
- rzecz. parytecik mrz
- związki frazeologiczne:
- parytet złota
- etymologia:
- niem. Parität, franc. parité, z p.łac. paritas (równość)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) parity
- esperanto: (1.1) pareco
- interlingua: (1.1) paritate
- jidysz: (1.1) פּאַריטעט ż (paritet)
- niemiecki: (1.1) Parität ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.