paradoksalność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odprzym. cecha tego, co jest paradoksalne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik paradoksalność paradoksalności dopełniacz paradoksalności paradoksalności celownik paradoksalności paradoksalnościom biernik paradoksalność paradoksalności narzędnik paradoksalnością paradoksalnościami miejscownik paradoksalności paradoksalnościach wołacz paradoksalności paradoksalności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) paradoksalność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sprzeczność[1]
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. paradoks mrz
- przym. paradoksalny
- przysł. paradoksalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. paradoksalny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) парадаксальнасць ż
- bułgarski: (1.1) парадоксалност ż
- rosyjski: (1.1) парадоксальность ż
- ukraiński: (1.1) парадоксальність ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.