papuć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpapuʨ̑], AS: [papuć]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) pot. zob. kapeć
- (1.2) gw. (Poznań)[1] zob. but
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kapeć, papeć
- (1.2) but, reg. pozn. papeć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. papucik mrz, paputek mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. pappuccia[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kapeć
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: but
- źródła:
- ↑
Hasło „papuć” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „papuć” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
papuć (język wilamowski)
paućja (1.1)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) wygodny bucik domowy (z filcu)[1]
- odmiana:
- (1.1) lp papuć; lm papućja
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Wilamowski - Ubrania
- źródła:
- ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 320.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.