panaceum (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpãnaˈʦ̑ɛwũm], AS: [pãnaceu̯ũm], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza ł • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. lek (środek) na wszystko; superlekarstwo
- (1.2) książk. przen. środek na wszystkie dolegliwości, kłopoty i trudności
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panaceum panacea dopełniacz panaceum panaceów celownik panaceum panaceom biernik panaceum panacea narzędnik panaceum panaceami miejscownik panaceum panaceach wołacz panaceum panacea - przykłady:
- (1.1) Fałszywy znachor przekonywał, że jego lek to panaceum.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Panacea ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. panacea < gr. πανάκεια < πᾶν (wszystko) + ἄκος (lekarstwo)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) panacea, cure-all
- francuski: (1.1) panacée ż
- galicyjski: (1.1) panacea ż
- nowogrecki: (1.1) πανάκεια ż
- węgierski: (1.1) csodaszer; (1.2) csodaszer
- włoski: (1.1) panacea ż, toccasana m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.