paenultimus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przedostatni[1]
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik paenultimus paenultima paenultimum paenultimī paenultimae paenultima dopełniacz paenultimī paenultimae paenultimī paenultimōrum paenultimārum paenultimōrum celownik paenultimō paenultimae paenultimō paenultimīs biernik paenultimum paenultimam paenultimum paenultimōs paenultimās paenultima ablatyw paenultimō paenultimā paenultimō paenultimīs wołacz paenultime paenultima paenultimum paenultimī paenultimae paenultima - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. paenultima
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. paene + ultimus → prawie ostatni
- uwagi:
- inna pisownia: pēnultimus
- źródła:
- ↑
Hasło „paenultimus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.