płytkarz (język polski)
%252C_applies_a_ceramic_floor_tile_during_the_restoration_project_at_the_Providence_Hall_in_St._Elisabet.jpg.webp)
- wymowa:
- IPA: [ˈpwɨtkaʃ], AS: [pu̯ytkaš], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) bud. specjalista zajmujący się kafelkowaniem ścian lub podłóg
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płytkarz płytkarze dopełniacz płytkarza płytkarzy / rzad. płytkarzów[1] celownik płytkarzowi płytkarzom biernik płytkarza płytkarzy / rzad. płytkarzów narzędnik płytkarzem płytkarzami miejscownik płytkarzu płytkarzach wołacz płytkarzu płytkarze - przykłady:
- (1.1) Kupiłem już kafelki, czekam tylko na płytkarza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) glazurnik, kafelkarz, terakociarz, fliziarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. płyta ż, płytka ż, płyteczka ż, płytkowanie n
- czas. płytkować ndk., wypłytkować dk.
- przym. płytkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. płytka + -arz
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tiler
- hiszpański: (1.1) embaldosador m, alicatador m
- nowogrecki: (1.1) πλακάς m
- rosyjski: (1.1) плиточник m, кафельщик m
- źródła:
- ↑
Hasło „płytkarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.