otrzepywać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzepać)

(1.1) lekko uderzając, usuwać z czegoś jakiś materiał

czasownik zwrotny niedokonany otrzepywać się (dk. otrzepać się)

(2.1) lekko uderzając siebie samego, usuwać z powierzchni swojego ciała jakiś materiał
(2.2) lekko uderzając siebie wzajemnie, usuwać wzajemnie z powierzchni ciała jakiś materiał
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIIa
(2.1-2) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Siedziała na ławce i otrzepywała stopy z piasku, żeby włożyć buty[1].
(2.1) Wciągniętemu w ciekawą rozmowę czas mija szybko i wreszcie, otrzepując się, wychodzę[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) otrzepywać z kurzu / piasku / pyłu • otrzepywać ze śniegu
(2.1) otrzepywać się z kurzu / piasku / pyłu • otrzepywać się ze śniegu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzepacz m, trzepaczka ż, otrzepanie n, otrzepywanie n, trzepanie n, trzepanko n, trzepnięcie n, strzepywanie n, strzepanie n, strzepnięcie n utrzepywanie n, utrzepanie n, wytrzepywanie n, wytrzepanie n, trzepak m, potrzepywanie n, potrzepnięcie n, trzepot m, trzepotanie n, zatrzepotanie n
czas. otrzepać dk., trzepać ndk., trzepnąć dk., strzepywać ndk., strzepać dk., strzepnąć dk., utrzepywać ndk., utrzepać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., potrzepywać ndk., potrzepać dk., trzepotać n, zatrzepotać dk.
przym. trzepotliwy, trzepaczkowy, trzepakowy, trzepnięty
przysł. trzepotliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. o- + trzepać + -ywać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek Kochan, Ballada o dobrym dresiarzu, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Osęka, Jawa czy sen, „Gazeta Wyborcza”, 1994-02-19, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.