orecchio (język włoski)
orecchio (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) anat. ucho
- (1.2) słuch
- (1.3) przen. zagięty róg (kartki)
- odmiana:
- (1.1-3) lp orecchio; lm orecchi m, orecchie ż
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) orecchio assoluto → słuch absolutny
- synonimy:
- (1.1) orecchia
- (1.2) udito
- (1.3) orecchia, piega, becca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. orecchia ż, orecchietta ż, orecchino m, orecchione m
- czas. orecchiare
- przym. orecchiabile, orecchiante, orecchiuto
- związki frazeologiczne:
- anche i muri hanno orecchie → ściany mają uszy
- aprire gli orecchi → nadstawiać uszu
- essere tutto orecchi → zamieniać się w słuch
- etymologia:
- wł. orecchia
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks: Włoski - Części ciała
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.