okkult (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ezot. okultystyczny

(1.2) med. utajony

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der okkulte ein okkulter okkulter	die okkulte eine okkulte okkulte	das okkulte ein okkultes okkultes	die okkulten okkulten okkulte
Gen.	słaba mieszana mocna	des okkulten eines okkulten okkulten	der okkulten einer okkulten okkulter	des okkulten eines okkulten okkulten	der okkulten okkulten okkulter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem okkulten einem okkulten okkultem	der okkulten einer okkulten okkulter	dem okkulten einem okkulten okkultem	den okkulten okkulten okkulten
Akk.	słaba mieszana mocna	den okkulten einen okkulten okkulten	die okkulte eine okkulte okkulte	das okkulte ein okkultes okkultes	die okkulten okkulten okkulte

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) okkulte Fähigkeiten / Kräfte / Mächte

(1.2) eine okkulte Blutung / Erkrankung

synonimy:

(1.1) okkultistisch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Okkultist m, Okkultistin ż, Okkultologe m, Okkultologin ż, Okkultismus m

przym. okkultistisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. occultus

uwagi:

źródła: