okaryna (język polski)
okaryna (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔkaˈrɨ̃na], AS: [okarỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. rodzaj fletu naczyniowego o jajowatym korpusie; zob. też okaryna w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik okaryna okaryny dopełniacz okaryny okaryn celownik okarynie okarynom biernik okarynę okaryny narzędnik okaryną okarynami miejscownik okarynie okarynach wołacz okaryno okaryny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zozulka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. ocarina[1] → gąsiątko
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ocarina
- baskijski: (1.1) okarina
- duński: (1.1) okarina w
- friulski: (1.1) ocarine ż
- hebrajski: (1.1) אוקרינה
- hiszpański: (1.1) ocarina ż
- islandzki: (1.1) okkarína
- japoński: (1.1) オカリナ (okarina)
- litewski: (1.1) okarina ż
- niemiecki: (1.1) Okarina ż
- nowogrecki: (1.1) οκαρίνα ż
- rosyjski: (1.1) окарина ż
- ukraiński: (1.1) окарина ż, зозулка ż
- włoski: (1.1) ocarina ż
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.