odpor

odpor (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) opór, sprzeciw

(1.2) odraza, wstręt

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odpor	odpory
dopełniacz	odporu	odporů
celownik	odporu	odporům
biernik	odpor	odpory
wołacz	odpore	odpory
miejscownik	odporu	odporech
narzędnik	odporem	odpory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

odpor (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) opór, sprzeciw^[1]

(1.2) wstręt, odraza^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

(1.1) odporca m, odporkyňa ż

przym.

(1.1) odporový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1 2 Danuta Abrahamowicz, Zofia Jurczak-Trojan, Maryla Papierz, Mały słownik słowacko-polski, WSiP, Warszawa 1994, ISBN 83-02-05094-6, s. 171.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.