obuty (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈbutɨ], AS: [obuty]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) noszący buty
- (1.2) noszący dany rodzaj obuwia
- (1.3) wyposażony w buty
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik obuty obuta obute obuci obute dopełniacz obutego obutej obutego obutych celownik obutemu obutej obutemu obutym biernik obutego obuty obutą obute obutych obute narzędnik obutym obutą obutym obutymi miejscownik obutym obutej obutym obutych wołacz obuty obuta obute obuci obute - przykłady:
- (1.1) W średniowieczu nie każdy był obuty.
- (1.2) Obuty w sandały
- (1.3) Każdy żołnierz był obuty i odziany przez armię.
- składnia:
- (1.2) obuty w + B.
- (1.3) obuty przez + B.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) bosy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. obuć
- rzecz. obucie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- Forma imiesłowu od czasownika obuć.
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shod, wearing; (1.2) shod, wearing; (1.3) equipped, provided
- czeski: (1.1) obutý
- francuski: (1.1) chaussé; (1.2) chaussé
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.