oburącz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈburɔ̃n͇ʧ̑], AS: [oburõṇč], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) obiema rękami, używając obu rąk
- odmiana:
- (1.1) nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Chwyciła krzesło oburącz i cisnęła nim w napastnika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oburęczność
- przym. oburęczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. obunóż
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.