norwegisch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: /'nɔrve:gɪʃ/ ​

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) norweski

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der norwegische ein norwegischer norwegischer	die norwegische eine norwegische norwegische	das norwegische ein norwegisches norwegisches	die norwegischen norwegischen norwegische
Gen.	słaba mieszana mocna	des norwegischen eines norwegischen norwegischen	der norwegischen einer norwegischen norwegischer	des norwegischen eines norwegischen norwegischen	der norwegischen norwegischen norwegischer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem norwegischen einem norwegischen norwegischem	der norwegischen einer norwegischen norwegischer	dem norwegischen einem norwegischen norwegischem	den norwegischen norwegischen norwegischen
Akk.	słaba mieszana mocna	den norwegischen einen norwegischen norwegischen	die norwegische eine norwegische norwegische	das norwegische ein norwegisches norwegisches	die norwegischen norwegischen norwegische

przykłady:

(1.1) Unsere norwegische Freunde besuchen uns jeden Sommer. → Nasi norwescy przyjaciele odwiedzają nas każdego lata.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Norwegen n, Norwegisch n, Norwegische n, Norweger m, Norwegerin ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Kraje i narodowości

źródła: