normotwórca (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która ustanawia normy, prawidła, wytyczne itp.
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik normotwórca normotwórcy dopełniacz normotwórcy normotwórców celownik normotwórcy normotwórcom biernik normotwórcę normotwórców narzędnik normotwórcą normotwórcami miejscownik normotwórcy normotwórcach wołacz normotwórco normotwórcy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. normotwórstwo n, normotwórczość ż
- przym. normotwórczy
- przysł. normotwórczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) norm-maker, rule-maker, prescriber
- czeski: (1.1) normotvůrce m
- rosyjski: (1.1) нормотворец m
- ukraiński: (1.1) нормотворець m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.