niekomplementarność (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. cecha tego, co niekomplementarne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niekomplementarność niekomplementarności dopełniacz niekomplementarności niekomplementarności celownik niekomplementarności niekomplementarnościom biernik niekomplementarność niekomplementarności narzędnik niekomplementarnością niekomplementarnościami miejscownik niekomplementarności niekomplementarnościach wołacz niekomplementarności niekomplementarności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) niekomplementarność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) komplementarność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. niekomplementarny
- przysł. niekomplementarnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. niekomplementarny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „niekomplementarność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.