miglanc (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmʲiɡlãnʦ̑], AS: [mʹiglãnc], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. sprytny, idący na łatwiznę człowiek
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) spryciarz, cwaniak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- z jid.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „miglanc” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.