meroplankton (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. ekol. organizmy wchodzące w skład planktonu tylko w stanie młodocianym lub larwalnym; zob. też meroplankton w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	meroplankton	meroplanktony
dopełniacz	meroplanktonu	meroplanktonów
celownik	meroplanktonowi	meroplanktonom
biernik	meroplankton	meroplanktony
narzędnik	meroplanktonem	meroplanktonami
miejscownik	meroplanktonie	meroplanktonach
wołacz	meroplanktonie	meroplanktony

przykłady:

(1.1) Organizmy odbywające cały cykl życia jako planktony to holoplankton, podczas gdy organizmy, które w planktonie występują tylko przez niektóre stadia rozwojowe to meroplankton^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) plankton

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. meroplanktoniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μέρος (méros) → porcja, część, gr. πλαγκτός (planktós) → błąkający się^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) meroplankton
• francuski: (1.1) méroplancton m
• niemiecki: (1.1) Meroplankton n
• włoski: (1.1) meroplancton m

źródła: