melancholiczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmɛlãnxɔˈlʲiʧ̑ka], AS: [melãnχolʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta cierpiąca na melancholię
- (1.2) kobieta o łagodnym, biernym usposobieniu i powolnych reakcjach uczuciowych[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik melancholiczka melancholiczki dopełniacz melancholiczki melancholiczek celownik melancholiczce melancholiczkom biernik melancholiczkę melancholiczki narzędnik melancholiczką melancholiczkami miejscownik melancholiczce melancholiczkach wołacz melancholiczko melancholiczki - przykłady:
- (1.1) Ta melancholiczka całymi dniami płacze w swoim pokoju.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. melancholia ż, melancholijność ż, melancholizowanie n
- forma męska melancholik m
- przym. melancholiczny, melancholijny
- czas. melancholizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) меланхалічка ż; (1.2) меланхалічка ż
- rosyjski: (1.1) меланхоличка ż; (1.2) меланхоличка ż
- ukraiński: (1.1) меланхолічка ż; (1.2) меланхолічка ż
- źródła:
- ↑
Hasło „melancholik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.