mekka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmɛkːa], AS: [me•ka], zjawiska fonetyczne: gemin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przen. centrum zainteresowania lub działalności, cel dążeń i aspiracji, miłośników, znawców, hobbistów itd.
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Mekka ż, mekkańczyk mos, mekkanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. Mekka < arab. مكة
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
mekka (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. przen. mekka – ważny ośrodek jakiejś działalności[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Mekka ż, Mekkčan m, Mekkčanka ż
- przym. mekkský
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „mekka” w: Slovník súčasného slovenského jazyka M – N.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.