manowce (język polski)
- wymowa:
- IPA: [mãˈnɔfʦ̑ɛ], AS: [mãnofce], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) książk. bezdroża lub prowadzące donikąd rzadko używane i trudne do przebycia drogi
- (1.2) książk. przen. sytuacje, które prowadzą do wynaturzeń lub stwarzają inne podobne niebezpieczeństwa
- odmiana:
- (1.1-2) blp;
przypadek liczba mnoga mianownik manowce dopełniacz manowców celownik manowcom biernik manowce narzędnik manowcami miejscownik manowcach wołacz manowce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- zejść na manowce • zwieść na manowce / sprowadzić na manowce
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kaszubski: (1.1) barabónë lm
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.