mandatum (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zlecenie, polecenie[1]
- odmiana:
- (1.1) mandātum, mandātī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mandātus mandātī dopełniacz mandātī mandātōrum celownik mandātō mandātīs biernik mandātum mandātōs ablatyw mandātō mandātīs wołacz mandāte mandātī - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „mandatum” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 404.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.