mamrotać (język polski)

wymowa:
IPA: [mãmˈrɔtaʨ̑], AS: [mãmrotać], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zamamrotać / wymamrotać)

(1.1) mówić cicho i niewyraźnie
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I, mamroczę / mamrocę / rzad. mamrotam[1][2], lub lub rzad.
przykłady:
(1.1) Zapadło głuche milczenie i w tym milczeniu usiedli do stołu. Jedynie Tomaszek, coś mamrocząc, zaczął grzebać w sałatce[3].
(1.1) Milczał jakiś czas, gdy tymczasem Reniek mamrotał z zamkniętymi oczami słowa piosenki: "Everybody loves somebody sometimes…"[4]
składnia:
kolokacje:
(1.1) mamrotać pacierz / modlitwę / przekleństwa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mamrotanie n
związki frazeologiczne:
mamrotać pod nosem / mamrotać pod wąsem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mamrotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mamrotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Mariusz Sieniewicz, Czwarte niebo, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Kazimierz Orłoś, Cudowna melina, 1988, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.