malkontent (język polski)
- wymowa:
- IPA: [malˈkɔ̃ntɛ̃nt], AS: [malkõntẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek niezadowolony ze wszystkiego, doszukujący się wad we wszystkim i wszystkich.
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik malkontent malkontenci dopełniacz malkontenta malkontentów celownik malkontentowi malkontentom biernik malkontenta malkontentów narzędnik malkontentem malkontentami miejscownik malkontencie malkontentach wołacz malkontencie malkontenci - przykłady:
- (1.1) Mężu, ale z ciebie malkontent.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) grymaśnik, kapryśnik, chimeryk, utyskiwacz, tetryk, zrzęda; pot. burczymucha, gderacz, jęczydusza, kwękacz, narzekacz, maruda; posp. upierdliwiec; daw. śledziennik; reg. śl. dziurdziuch
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. malkontenctwo n
- forma żeńska malkontentka ż
- przym. malkontencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. malcontent lub wł. malcontento[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) malcontent
- duński: (1.1) gnavpotte w, kværulant w, krakiler w
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18, 20.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.