luboć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlubɔʨ̑], AS: [luboć]
-
- znaczenia:
spójnik
- (1.1) przest. choć, chociaż
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Wdzięczenem ci, mości hetmanie zaporoski, luboć nie ukrywam, że wolałbym komu innemu za wolność dziękować. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) lubo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) o mocniejszym wydźwięku niż lubo[1]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IV, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 210.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.