landszaft (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlãnṭʃaft], AS: [lãnṭšaft], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest.[1] obraz przedstawiający pejzaż
- (1.2) książk. pogard.[1] obraz, który ma niewielką wartość artystyczną
- (1.3) widok, panorama natury; krajobraz
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik landszaft landszafty dopełniacz landszaftu landszaftów celownik landszaftowi landszaftom biernik landszaft landszafty narzędnik landszaftem landszaftami miejscownik landszafcie landszaftach wołacz landszafcie landszafty - przykłady:
- (1.1) Filip był miłośnikiem landszaftów Moneta.
- (1.2) Na bazarze można nabyć mnóstwo landszaftów.
- (1.3) Weszli na szczyt góry, a ich oczom ukazał się przecudny landszaft.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- lanszaft
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. landszafcik mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Landschaft
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.