kutimiĝi (esperanto)

morfologia:

kutim•iĝ•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) przyzwyczaić się, przyzwyczajać się

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	kutimiĝas	kutimiĝanta	kutimiĝata
pasinta	kutimiĝis	kutimiĝinta	kutimiĝita
venonta	kutimiĝos	kutimiĝonta	kutimiĝota
kondicionalo	kutimiĝus
imperativo	kutimiĝu

przykłady:

(1.1) Li kutimiĝis al la penso, ke li ne forlasos la turon antaŭ la morto, kaj forgesis, ke estas ankoraŭ io ekster ĝi^[1]. → Przyzwyczaił się do myśli, że nie opuści wieży do śmierci i zapomniał, że jest jeszcze coś poza nią.

(1.1) Tiu agmaniero ne vere plaĉis al ŝia patrino, sed tiu iom post iom kutimiĝis al ĝi^[2]. → Ten sposób postępowania naprawdę nie podobał się jej matce, lecz ta stopniowo przyzwyczaiła się do niego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kutimiĝi al la nova ĉirkaŭaĵo → przyzwyczaić się do nowego otoczenia

synonimy:

(1.1) alkutimiĝi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kutimiĝo

czas. kutimigi, alkutimiĝi, dekutimiĝi, kutimi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: