kucki (język polski)
.jpg.webp)
kucki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkuʦ̑ʲci], AS: [kucʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lp, M. lm, B. lm i W. lm od kucka[1][2]
- odmiana:
- (1.1)[3] blp,
przypadek liczba mnoga mianownik kucki dopełniacz kucek celownik kuckom biernik kucki narzędnik kuckami miejscownik kuckach wołacz kucki - przykłady:
- (1.1) Jedzący siedzieli w kucki lub na niskich zydlach przy ławkach[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przysiąść / przycupnąć / siąść / siedzieć / usadowić się w kucki • podnieść (się) / unieść (się) / wstać z kucek • rodzić w kucki • na kucki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kucanie n, kucnięcie n, Pokucie n
- czas. kucać ndk., kucnąć dk.
- przym. kucany, kuczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) pozycja w kucki: (position ż) à croupetons
- hiszpański: (1.1) pozycja w kucki: (posición ż) en cuclillas
- niemiecki: (1.1) Hocke ż
- nowogrecki: (1.1) pozycja w kucki: (στάση) ανακούρκουδα
- źródła:
- ↑
Hasło „kucka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „kucka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „kucki” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ J. Iwaszkiewicz, Dzieła (Księżyc wschodzi), Czytelnik, 1975.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.