kucanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kuˈʦ̑ãɲɛ], AS: [kucãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od kucać
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) kaszel[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kucanie dopełniacz kucania celownik kucaniu biernik kucanie narzędnik kucaniem miejscownik kucaniu wołacz kucanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) reg. śl. krzipota
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kucki nmos, kucnięcie n
- czas. kucać ndk., kucnąć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kaszel
- źródła:
- ↑ Joanna Furgalińska, Achim godej. Ślónsko godka dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978-83-01-18017-1, s. 131.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.