kucać (język polski)

kobieta kuca (1.1)
wymowa:
, IPA: [ˈkuʦ̑aʨ̑], AS: [kucać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) obniżać się opierając ciało na zgiętych nogach
(1.2) slang. kaszleć
(1.3) gw. (Górny Śląsk) kaszleć[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Kucnij i podnieś te klucze.
(1.2) Kucosz jak stary tuberok.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. pozn. cząpać
(1.3) reg. śl. krzypić, krzipić, krzipieć, chyrlać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kucanie n, kucki nmos
przym. kucany, kuczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kaszleć
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kaszleć
źródła:
  1. Joanna Furgalińska, Achim godej. Ślónsko godka dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978-83-01-18017-1, s. 128.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.