kritiker (język duński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) krytyk (osoba oceniająca coś lub kogoś negatywnie)
(1.2) krytyk (osoba oceniająca dzieła sztuki i dzieła naukowe)
odmiana:
(1) en kritiker, kritikeren, kritikere, kritikerne
przykłady:
(1.2) Som kritiker kan jeg ikke se nogen regulariteter i denne kaotiske komposition. → Jako krytyk nie widzę w tej chaotycznej kompozycji żadnych regularności.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kritik
przym. kritikløs, kritisabel
czas. kritisere
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kritiker (język norweski (bokmål))

wymowa:
IPA: /kriːtɪkər/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) krytyk
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kritiker (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) krytyk[1][2]
odmiana:
(1.1) en kritiker, kritikern, kritiker, kritikerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kritik
przym. kritisk
czas. kritisera
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 260.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.