koncelebrant (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) kośc. prezbiter nie będący głównym celebransem podczas sprawowania eucharystii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koncelebrant koncelebranci dopełniacz koncelebranta koncelebrantów celownik koncelebrantowi koncelebrantom biernik koncelebranta koncelebrantów narzędnik koncelebrantem koncelebrantami miejscownik koncelebrancie koncelebrantach wołacz koncelebrancie koncelebranci - przykłady:
- (1.1) W Wielki Czwartek każdy koncelebrant otrzyma białą różę.
- (1.1) Wszelkie formuły koncelebranci powinni wypowiadać ściszonym głosem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) koncelebrans
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) prezbiter
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koncelebracja ż, koncelebrowanie n, koncelebrans m, koncelebra ż
- czas. koncelebrować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kon- + celebrant
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) concelebrante m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.