koncelebracja (język polski)
koncelebracja (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wspólne sprawowanie eucharystii przez więcej niż jednego prezbitera; zob. też koncelebra w Wikipedii
- (1.2) msza sprawowana w koncelebrze[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koncelebracja koncelebracje dopełniacz koncelebracji koncelebracji / przest. koncelebracyj[2] celownik koncelebracji koncelebracjom biernik koncelebrację koncelebracje narzędnik koncelebracją koncelebracjami miejscownik koncelebracji koncelebracjach wołacz koncelebracjo koncelebracje - przykłady:
- (1.1) Uroczystej koncelebracji przewodniczy pszowski dziekan.
- (1.2) Wszystko się przedłużyło, koncelebracja trwała półtorej godziny.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) koncelebra, celebracja, celebrowanie
- (1.2) koncelebra, msza, eucharystia, liturgia
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) czynność
- (1.2) obrzęd
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koncelebrant m, koncelebrans m, koncelebra ż, koncelebrowanie n
- czas. koncelebrować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kon- + celebracja < łac. celebratio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) concelebration
- włoski: (1.1) concelebrazione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „koncelebra” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „koncelebracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.