klaff (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) klapa[1]
(1.2) anat. zastawka[2]
(1.3) muz. klapka (w instrumentach dętych)[2]
odmiana:
(1.1-3) en klaff, klaffen, klaffar, klaffarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) hjärtklaff, hjärtklafföppning • håll klaffen! → zamknij się!
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klaff” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
  2. 1 2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 240.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.