kipnąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈcipnɔ̃ɲʨ̑], AS: [ḱipnõńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) posp. umrzeć
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) A jakby kipnął, napiszemy świadectwo zgonu: grypa, serduszko[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć, odwalić kitę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kipnięcie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wojciech Żukrowski, Kamienne tablice, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 219.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.