kielczanin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [cɛlˈʧ̑ãɲĩn], AS: [ḱelčãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Kielc[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kielczanin kielczanie dopełniacz kielczanina kielczan celownik kielczaninowi kielczanom biernik kielczanina kielczan narzędnik kielczaninem kielczanami miejscownik kielczaninie kielczanach wołacz kielczaninie kielczanie depr. M. i W. lm: (te) kielczany[2] - przykłady:
- (1.1) Defensywa kielczan zapłaciła wysoką cenę za nieudaną pułapkę ofsajdową […][3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany kielczanin • szanowni / drodzy kielczanie!
- (1.2) rodowity kielczanin • kielczanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Kielce nmos, Kielczanin m, Kielczanka ż, Kielecczyzna ż
- forma żeńska kielczanka ż
- przym. kielecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4]
- tłumaczenia:
- węgierski: (1.1) kielcei
- źródła:
- ↑
Hasło „kielczanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „kielczanin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Kielecki zły sen
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.