kasza manna (język polski)
kasza manna (1.1)
kasza manna (1.2)
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. drobna kasza pszenna otrzymywana z grubszych frakcji podczas mielenia bielma ziaren na mąkę; zob. też kasza manna w Wikipedii
- (1.2) kulin. danie z kaszy manny (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kasza manna kasze manny dopełniacz kaszy manny kasz mann celownik kaszy mannie kaszom mannom biernik kaszę mannę kasze manny narzędnik kaszą manną kaszami mannami miejscownik kaszy mannie kaszach mannach wołacz kaszo manno kasze manny - przykłady:
- (1.1) Starej dozorczyni Mariannie poleciłem, by kupiła w sklepie kilka świec oraz sześć funtów kaszy manny, bardzo drobniutkiej[1].
- (1.2) Siedziałam przy stole w kuchni i grzebałam łyżką w talerzu z kaszą manną polaną sokiem[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) grysik, manna, kaszka manna
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kasza pszenna
- hiponimy:
- (1.1) daw. reg. (Poznań) pyszka[3]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kaszka manna ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) „kasza manna” to związek dwóch rzeczowników i częstym błędem jest odmiana drugiego członu jak przymiotnika: D. kaszy mannej, C. kaszy mannej, B. kaszę manną na zasadzie analogii do nazw innych kasz – „kasza jęczmienna”, „kasza jaglana” itp.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) farina
- estoński: (1.1) manna; (1.2) mannapuder
- wilamowski: (1.1) griss m; (1.2) griss m
- źródła:
- ↑ Tadeusz Zelenay, Zapiski ze starej skrzyni, Ossolineum, Wrocław 1968, s. 78.
- ↑ Anna Grodzka, Mam na imię Ania, Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa 2013, ISBN 9788377479834.
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 246.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.