kóń (język polski)
kóń (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) koń
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Kóń je spokojniejszy jak mo blinde na oczach. (sic!)[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: koń
- źródła:
- ↑ Jan Krop, Jadwiga Wronicz Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, Towarzystwo Miłośników Wisły, Ustroń 1995, s. 47-48
kóń (język dolnołużycki)
konje (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
kóń (język górnołużycki)
konje (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) koń
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Kóń pomha hewak při ćežkim rólnym dźěle. → Koń pomaga zwykle przy ciężkiej pracy na roli.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) přahaty kóń → koń zaprzęgowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdrobn. konik
- przym. konjacy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kóń (język kaszubski)
konje (1.1)
- wymowa:
- IPA: [koɲ]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) koń
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Kóń wiedno pòmògô przë cãżczi robòce na roli. → Koń pomaga zawsze przy ciężkiej pracy na roli.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zaprzëżny kóń → koń zaprzęgowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdrobn. konik
- przym. konjacy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.