jurysprudencja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌjurɨspruˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [i ̯urysprudẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: jurys•pruden•cja[1]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nauka lub znajomość prawa[2]
- (1.2) we Francji: sposób wyrokowania sądu w pewnych sprawach[2]
- odmiana:
- (1.1) blm[3],
przypadek liczba pojedyncza mianownik jurysprudencja dopełniacz jurysprudencji celownik jurysprudencji biernik jurysprudencję narzędnik jurysprudencją miejscownik jurysprudencji wołacz jurysprudencjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) prawoznawstwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. iurisprudentia[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jurisprudence
- białoruski: (1.1) юрыспрудэнцыя ż
- bułgarski: (1.1) юриспруденция ż
- galicyjski: (1.1) xurisprudencia ż
- portugalski: (1.1) jurisprudência ż
- rosyjski: (1.1) юриспруденция ż
- źródła:
- ↑
Hasło „jurysprudencja” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Hasło „jurysprudencja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 Hasło „jurysprudencja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.