język pidżynowy (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. mowa pomocnicza powstała w wyniku kontaktu grup posługujących się wzajemnie niezrozumiałymi językami, charakteryzująca się uproszczoną strukturą gramatyczną i ograniczonym słownictwem, służąca danemu społeczeństwu jako drugi język; zob. też język pidżynowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik język pidżynowy języki pidżynowe dopełniacz języka pidżynowego języków pidżynowych celownik językowi pidżynowemu językom pidżynowym biernik język pidżynowy języki pidżynowe narzędnik językiem pidżynowym językami pidżynowymi miejscownik języku pidżynowym językach pidżynowych wołacz języku pidżynowy języki pidżynowe - przykłady:
- (1.1) W powszechnym użyciu jest potoczny język arabski, a wokół Dżuby jego miejscowa wersja będąca językiem pidżynowym.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pidżyn, pidgin
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) lekt, odmiana językowa, język
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pidgin language, pidgin
- chorwacki: (1.1) pidžinski jezik m, pidžin m
- indonezyjski: (1.1) bahasa pijin, pijin
- niemiecki: (1.1) Pidginsprache ż, Pidgin n
- serbski: (1.1) пиџински језик m, пиџин m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.