instytucjonalizacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩw̃stɨtuʦ̑ʲjɔ̃nalʲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [ĩũ̯stytucʹi ̯õnalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nabieranie cech instytucji
- (1.2) społeczne utrwalanie się jakiegoś faktu, zwyczaju w taki sposób, że się stają swoistą instytucją
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik instytucjonalizacja dopełniacz instytucjonalizacji celownik instytucjonalizacji biernik instytucjonalizację narzędnik instytucjonalizacją miejscownik instytucjonalizacji wołacz instytucjonalizacjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. instytucja ż, instytucjonalizm m
- przym. instytucjonalny, zinstytucjonalizowany
- czas. instytucjonalizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- odrzecz. instytucja
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.