indeterminizm (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków; zob. też indeterminizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) determinizm
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. determinacja ż, determinizm m, determinista ż, deterministka ż, deterministyczność ż, zdeterminowanie n, indeterminista m, indeterministka ż, indeterministyczność ż, determinowanie n
czas. determinować ndk., zdeterminować dk.
przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany
przysł. derministycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. in- + determinare → nie- + określać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

indeterminizm (język uzbecki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) filoz. indeterminizm
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.