hortus (język łaciński)

hortus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ogród, park
odmiana:
(1) hortus, hortī (deklinacja II)
przykłady:
(1.1) In horto servi laborant.W ogrodzie pracują niewolnicy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cohors ż, hortulus m
przym. hortensis, ortensis, hortensius
związki frazeologiczne:
etymologia:
praindoeur. *gherd-/ghert-to, co jest zagrodzone[1]; źródłosłów dla ast. güertu, dalmatyński vart, friu. ort, hiszp. huerto, hiszp. huerta, katal. hort, katal. horta, korsykański ortu, piemoncki òrt, port. horto, port. horta, romansz üert, romansz iert, sardyński oltu, sardyński ortu, sardyński otu, sycyl. òrt, sycyl. òrta, sycyl. ortu, wenec. orto, wenec. ort, wł. orto
uwagi:
źródła:
  1. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 32.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.