hortus (język łaciński)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) ogród, park
- odmiana:
- (1) hortus, hortī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik hortus hortī dopełniacz hortī hortōrum celownik hortō hortīs biernik hortum hortōs ablatyw hortō hortīs wołacz horte hortī - przykłady:
- (1.1) In horto servi laborant. → W ogrodzie pracują niewolnicy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cohors ż, hortulus m
- przym. hortensis, ortensis, hortensius
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- praindoeur. *gherd-/ghert- → to, co jest zagrodzone[1]; źródłosłów dla ast. güertu, dalmatyński vart, friu. ort, hiszp. huerto, hiszp. huerta, katal. hort, katal. horta, korsykański ortu, piemoncki òrt, port. horto, port. horta, romansz üert, romansz iert, sardyński oltu, sardyński ortu, sardyński otu, sycyl. òrt, sycyl. òrta, sycyl. ortu, wenec. orto, wenec. ort, wł. orto
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 32.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.