holocen (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xɔˈlɔʦ̑ɛ̃n], AS: [χolocẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. najmłodsza epoka dziejów Ziemi; zob. też holocen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik holocen dopełniacz holocenu celownik holocenowi biernik holocen narzędnik holocenem miejscownik holocenie wołacz holocenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przest. aluwium
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) epoka
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) czwartorzęd
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. holoceński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Holocene
- baskijski: (1.1) Holozeno
- białoruski: (1.1) галацэн m
- esperanto: (1.1) holoceno
- kataloński: (1.1) Holocè m
- niemiecki: (1.1) Holozän n
- rosyjski: (1.1) голоцен m
- słowacki: (1.1) holocén
- ukraiński: (1.1) голоцен m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.