heurystyka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xɛwˈrɨstɨka], AS: [χeu̯rystyka], zjawiska fonetyczne: u → ł • akc. na 3 syl.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) log. umiejętność wykrywania nowych faktów oraz znajdywania związków między faktami, zwłaszcza z wykorzystaniem hipotez; zob. też heurystyka w Wikipedii
- (1.2) inform. pot. algorytm heurystyczny, czyli znajdujący przybliżone rozwiązanie problemu optymalizacyjnego.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik heurystyka heurystyki dopełniacz heurystyki heurystyk celownik heurystyce heurystykom biernik heurystykę heurystyki narzędnik heurystyką heurystykami miejscownik heurystyce heurystykach wołacz heurystyko heurystyki - przykłady:
- (1.2) To tylko heurystyka, więc nie ma zbyt mocnych podstaw matematycznych, ale wyniki są prawie optymalne.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. heurystyczny
- przysł. heurystycznie
- wykrz. eureka, heureka
- rzecz. eureka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. heuristique < gr. εὑρίσκω (heurískō) → znajdować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) heuristic
- baskijski: (1.1) heuristika
- białoruski: (1.1) эўрыстыка ż
- bułgarski: (1.1) евристика ż
- duński: (1.1) heuristik w
- francuski: (1.1) heuristique ż
- hiszpański: (1.1) heurística ż
- niemiecki: (1.1) Heuristik ż
- nowogrecki: (1.1) ευρετική ż
- rosyjski: (1.1) эвристика ż
- włoski: (1.1) euristica ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.